طرح توجیهی جیره نویسی نقشه کشی دامداری و کشاورزی

بیماری باکان یا بیماری غشای احمق برنج برای اولین بار توسط ژاپنی‌ها کشف شد که ناشی ازآلودگی گیاه برنجبه قارچ جیبریلا فوجیکوریاست که گیاه آفت زده خیلی بلندتر از گیاه سالم بود. بعدها ماده‌ای از عصاره این قارچ بدست آمد که جیبرلین نامیده می‌شد. تا به حال بیش از 50 نوع جیبرلین شناخته شده است که همگی از نظر شیمیایی به هم نزدیک هستند. جیبرلین‌ها گروه مشخصی ازهورمونهای گیاهی هستند که معروفترین و مهمترین آنها CA3 می‌باشد.
ماهیت شیمیایی جیبرلین
ساختمان همه جیبرلین‌ها چهار حلقه است که بهم پیوندشده‌اند و حلقه جیبرلین نامیده می‌شود. ملکول هر جیبرلین از 19 تا 20 کربن و 28-22هیدروژنو از 9-4 اتم اکسیژن ساخته شده است.
مراکز عمده ساخته شدن جیبرلین
نواحی عمده ساخته شدن جیبرلین‌ها در گیاهان برگهای جوان ، میوه‌ها و نوک ریشه می‌باشد.
نحوه انتقالجیبرلین
انتقال این هورمون کاملا آزادانه در آوندهای آبکشی و چوبی صورت می‌گیرد وتبادل بین این دو سیستم‌هادی ممکن است از طریق اشعه آوند چوبی و اشعه آوند آبکشی انجام گیرد.
نقش جیبرلین‌ها در گیاه
طویل شدن سلول‌ها
پاشیدن جیبرلین روی گیاه باعث افزایش طول ساقه می‌شود. طویل شدن ساقه در درجه اول نتیجه طویل شدن نواحی بین گره‌ها است هر چند تقسیم سلولینیز تا حدودی ممکن است در این امر دخیل باشد.
گلدهی
بعضی درختان میوه فقط در روزهای بلند گل می‌دهند و بیشترگونه‌ها هم تحت اثر جیبرلین در روزهای کوتاه وادار به گلدهی می‌شوند.
پارتنوکاپی
جیبرلین در بسیاری از میوه‌ها ایجاد میوه پارتنوکارپ (میوه بدون دانه) می‌کند.
طویل شدن ریشه
جیبرلین در بعضی گونه‌های درختان میوه به طویل شدن ریشهکمک می‌کند.
رشد برگ
طول موجهای کوتاهی از نور قرمز در رشد برگ موثر است. جیبرلین می‌تواند در رشد برگ جایگزین نور قرمز شود.
سبز کردن بذوره

 کشت مخلوط
کاشت هر نوع گیاه اعم از زراعی یا باغی در فاصله بین درختان را کشت مخلوط میگویند. طول دوره نونهالی درختان پسته نسبتا طولانی میباشد. بنابراین باغدار اقدام به کاشت گیاهان مناسب در فاصله بین درختان پسته میکند تا علاوه بر تامین بخشی از هزینه های تولید، سبب اصلاح و بهبود ساختمان خاک نیز شود. از گیاهان زراعی مناسب و متداول در کشت مخلوط میتوان گندم، جو، یونجه، چغندر، شلغم، ضداب و زعفران را نام برد. از گیاهان باغی میتوان انگور، انار، بادام، زردآلو و سیب را نام برد.
ـ کاشت مستقیم بذر در زمین اصلی
پس از آماده سازی زمین به منظور احداث باغ، باید ابتدا جوی و پشته هایی به عرض 100-50 سانتیمتر و عمق 70-50 سانتیمتر ایجاد گردد. سپس آن را آبیاری نموده و در فصل زمستان نسبت به کشت مستقیم بذور پسته رقم بادامی ریز اقدام میشود. لازم است که بذور به مدت 12 ساعت قبل از کاشت خیسانده و با قارچ کچ مناسب ضدعفونی شوند. در یک طرف پشته گودالهایی با عمق 3-2 سانتیمتر و با فاصله 3-2 متر از یکدیگر ایجاد و پس از قراردادن بذور در داخل هر گودال روی آن با ماسه پوشانده خواهد شد. در مناطقی که دارای شرایط شوری خاک و آب هستند، عرض جویهای کشت 1.5-1 متر و عمق آنها حدود 30-20 سانتیمتر در نظر گرفته و کشت بذور در وسط جوی انجام میشود. لازم است محل کاشت بذر از سطح جوی حدود 5-10 سانتیمتر بالاتر باشد تا در هنگام آبیاری، آب حدود 5 سانتیمتر روی بذر را بپوشاند. طول جویهای کشت در این روش بین 50-30 متر و فواصل ردیفها حدود 8-6 متر درنظر گرفته میشود. آبیاری بسته به شرایط آب و هوایی و میزان آب موجود، پس از سبزشدن بذور هر 15-10 روز یک بار انجام میشود.
کاشت پسته در خزانه
در این روش از یک قطعه زمین به مساحت های 20*10 یا 30*20 متر استفاده می شود. از آماده سازی زمین با افزودن کود حیوانی پوسیده (20 تن در هکتار)، ماسه با رس (60 تن) و مقداری کود شیمیایی (فسفات آمونوم به میزان 400 کیلوگرم در هکتار) نسبت به املاح و تقویت زمین اقدام می گردد. از اواسط اسفند تا اواسط فروردین ماه، بذر پسته ارقام بادامی ریز یا فزونی را به مدت 12 ساعت نیسانیده و ضدخونی میکنند.
در قطعه مورد نظر ردیفهایی به فواصل 30-20 سانتیمتر ایجاد و بذور روسی ردیفها به فاصله 15-10 سانتیمتر ی و در عمق 3 سانتیمتر کشت میشوند. آبیاری نهالها ابتدا 10-7 روز یک مرتبه و بعد هر 12-10 روز یک مرتبه انجام میشود.
نهالهای تولیدی در زمستان سال اول یا دوم به زمین لهبی منتقل میشوند. در هنگام انتقال نهالها باید دقت لازم در زمان بیرون آوردن آنها از زمین خزانه صورت گیرد تا از قطع شدن نوک ریشه اصلی و پوشش ریشه جلوگیری شود. در صورت عدم رعایت این مسئله ممکن است میزان تلفات به 40-30 درصد برسد.
کاشت پسته در گلدان
برای این منظور از کیسه های پلاستیکی سیاه به قطر 15-10 سانتیمتر و ارتفاع 30-25 سانتیمتر استفاده میشود.
ترکیب در خاک گلدان شامل ماسه شیرین + دو پنجم خاک زراعی + یک پنجم کود حیوانی پوسیده (ترجیحا کود گاوی) میباشد.
در این روش ممکن است گلدانها به صورت آزاد در کنار یکدیگر قرار گیرند یا به صورت کرتی درآیند. پس از خیساندن بذور موردنظر و ضدعفونی آنها، 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتیمتر خاک گلدان قرار گرفته و روی آن با ماسه یا خاک اره پوشانیده میشود. زمان کاشت در گلدان اواخر زمستان و اوایل بهار میباشد.
در صورت تولید نهال گلدانی در شالی یا گلخانه، میتوان در پاییز یا اوایل زمستان نیز اقدام به کاشت بذر نمود. از مزایای این روش بالابودن بازده تولید نهال، سهولت و عدم محدودیت زمانی در امر جابجایی گلدان میباشد.
ـ فاصله کاشت درختان
در اکثر باغهای پسته به دلیل عدم آگاهی باغداران، فواصل کاشت رعایت نشده و باغهایی با شکلهای نامنظم و متراکم مشاهده میگردد که علاوه بر عدم رعایت اصول صحیح باغداری، مشکیات عملیات داشت و برداشت را دارد. به منظور جلوگیری از بروز این مشکل، فاصله مناسب بین دو ردیف 8-6 متر و روی ردیف 4-3 متر توصیه میشود.

کشت توام برنج و ماهی در ایران سابقه زیادی ندارد برای اولین بار این کشت در سال 1364 زیر نظر شیلات مازندران به مرحله اجرا در آمد مرحله مقدماتی و آزمایشی طرح در روستا های دنگ سهه ، صباحی و پاشاکلای مازندران انجام گردیده که در طی آن 300 – 250 کیلوگرم ماهی در هکتار در زمان برداشت برنج و 750 – 700 کیلوگرم ماهی در هکتار پس از برداشت برنج و بر اثر ادامه پرورش تولید گردید. در سال 1366 در روستای فراکلا واقع در مسیر جاده بابل به بابلسر مزرعه ای به مساحت کل 6000 مترمربع و در دو بخش 4000 مترمربع و 2000 مترمربع انتخاب و عملیات کشت توام در آن مورد اجرا قرار گرفت در دو بخش مجموعاً 12000 قطعه لارو 4 روزه کپور ماهی رهاسازی گردید که در پایان دوره پرورش از قطعه کوچک مزرعه ( 2000 مترمربع ) مجموعاً 228 قطعه ماهی به وزن کل 45 کیلوگرم و به وزن متوسط انفرادی 200 گرم و حداکثر وزن انفرادی 500 – 450 گرم به دست آمد . در قطعه بزرگ ( 4000 مترمربع )کلاً 303 قطعه ماهی به وزن کل 40 کیلوگرم و وزن متوسط انفرادی 150 گرم حاصل گردید .
در استان گیلان اولین تجربه کشت توام برنج و ماهی به طور آزمایش در سال 1367 در ایستگاه تحقیقات شیلات پل آستانه وابسته به مرکز تحقیقات شیلاتی استان گیلان ( بند انزلی )صورت گرفت در این آزمایش انواع کپور ماهیان چینی شامل کپور ماهی معمولی ، فیتوفاگ ، بیگ هد و آمور با نسبت های معینی در دو استخر برنج کاری شده رهاسازی گردیدند گرچه نتایج حاصل از این آزمایش به صورت مکتوب در نیامده ولی مشاهدات نشان داده اند که ماهی های پرورش یافته در چنین شرایطی از رشد خوبی برخوردار بوده و مضاف بر آن حضور ماهیان در سلامت و افزایش تولید محصول برنج نیز اثرات مثبتی داشته است .
در سال 70 –1369 کشت توام برنج ، ماهی و آزولا در مجتمع دانشگاهی علوم کشاوزری استان گیلان مورد آزمایش قرار گرفت در این بررسی مشخص گردید که ماهی ها از کرم های برگ خوار و ساقه خوار تغذیه نموده و جمعیت آنها را کاهش می دهند در نتیجه بدین طریق از انتشار آفات برنج جلوگیری به عمل آمده و میزان مصرف سموم آفت کش کمتر می شود .
در سال 1375 پرورش مخلوط برنج و ماهی در دو مزرعه برنج یکی واقع در بخش کیاشهر از توابع شهرستان آستانه اشرفیه و دیگری واقع در بخش شفت از توابع شهرستان فومن با نظارت معاونت تکثیر و پرورش آبزیان شیلات استان گیلان به اجرا در آمد.
مزرعه اول به 3 کرت مساوی تقسیم شده و هر یک از کرتهای 1و 2 با 500 قطعه و کرت 3 با 1000 قطعه بچه ماهی کپور 30 گرمی در واحد هکتار ماهی دار گردیدند ماهیان کرت های 1 و 2 بدون استفاده از غذای دستی پس از گذشت 50 روز به وزن انفرادی 500 گرم و 700 گرم نائل شدند پس از برداشت برنج دوره پرورش به مدت 110 روز ادامه یافته و در مجموع در کرت های 1 و 2 ، 450 کیلوگرم و در کرت 3 ، 1175 کیلو گرم در هکتار ماهی استـحصـال گردید . در مزرعه واقع در شفت چهار گونه از کپور ماهیان شامل کپـور معمـولی ، فیتو فاگ ، آمور و بیگ هد به ترتیب با نسبت 70 ،20 ، 5/7 ،5/2 درصد رهاسازی شدند این ماهیان در طول 65 روز پرورش مخلوط برنج و ماهی بدون استفاده از غذای دستی به ترتیب به اندازه انفرادی 500 ، 400 ، 450 ، 550 گرم رسیدند دوره پرورش 90 روز دیگر پس ار دروی برنج تداوم یافته که در نهایت وزن ماهیان رهاسازی شده به شرح زیر به دست آمده است : کپور معمولی 1050 گرم ، فیتوفاگ 550 گرم ، آمور 1100 گرم و بیگ هد 1200 گرم . به طور کلی در این مزرعه 960کیلو گرم ماهی در واحد هکتار حاصل گردید .
در استان فارس نیز بین سال های 73 – 1371 کشت برنج همراه با پرورش ماهی به صورت ترویجی با نظارت واحد آبزیان استان فارس در شهرستان های مرودشت ، نور آباد ممسنی ، کازرون و فیروزآباد به مرحله آزمایش در آمد به طوری که در مزرعه ای واقع در کول کوچک از توابع شهرستان نور آباد ممسنی 2600 قطعه بچه ماهی 10 – 5 گرمی در واحد هکتار رهاسازی شده که پس از یک دوره پرورش 80 روزه در مجموع 225 کیلوگرم ماهی با میانگین وزن انفرادی 110 گرم برداشت شد.
به هر حال هدف نهائی همه موسسات ، محققین ، متخصصان و دست اندرکاران فن کشت توام برنج و ماهی استفاده بهینه از کلیه سطوح ، ابعاد و زوایای مزارع برنج به منظور افزایش تولید و استحصال محصول بیشتر می باشد در حال حاضر سطح زیادی از اراضی کشور های مختلف جهان به ویژه ایران هر ساله منحصراً به کشت برنج اختصاص داده می شود . میدانیم بخش قابل توجهی از زمینهای زراعی بعلت آبگیری و ... بلا استفاده می ماند و یا دانه ها و ساقه های برنج بر بر زمین می ریزد و از بین می رود و بخش قابل توجهی از طبقات غذائی و فضائی موجود در این مزارع به خصوص در دوره پس از برداشت برنج بلااستفاده باقی می ماند و توان تولیدی آن به هدر می رفت که این اراضی تحت کشت برنج ، قابلیت و شرایط لازم برای پرورش آبزیان خصوصا گونه های مختلف ماهیان را دارند لذا با پرورش ماهی در شالیزارهای دارای شرایط مطلوب می توان مقدار چشمگیری پروتئین حیوانی تولید و به بازار عرضه نمود ترویج این سیستم حداقل در تامین پروتئین مورد نیاز خانواده های شالیکار و روستائی می تواند نقش به سزائی داشته باشد .
روش های پرورش ماهی در مزارع برنج :

از آنجا که کاربرد تراکتور در دنیای جدید بسیار گسترده است , تراکتور هایی که ساخته می شوند دارای توان , اندازه و طرح های متفاوتی هستند . تحویل تدریجی تراکتور , موجب به وجود آمدن طبقه بندی های گوناگون برای آن شده است . ترکتورهای ساخته شده :

الف) بر اساس نوع شاسی یا قاب
1- تراکتورهای بدون شاسی
2- تراکتورهای نیمه شاسی
3- تراکتورهای با شاسی
ب) بر اساس موارد استفاده
1- تراکتورهای دو چرخ یا تیلر های موتوری
2- تراکتورهای یونیورسال
3- تراکتورهای پا بلند یا شاسی بلند
4- تراکتور های عمومی یا تراکتورهای خدماتی
5- تراکتورهای باغی
6- تراکتورهای باغچه ای و تراکتورهای چمن زن
7- تراکتورهای صنعتی
8 تراکتئرهای همه کاره یا تراکتور های ردیف کار
ج) بر اساس تامین خاصیت کششی و خودرو بودن
1- تراکتورهای زنجیری
2- تراکتورهای چرخ دار
الف) طبقه بندی بر اساس نوع شاسی یا قاب
- تراکتورهای بدون شاسی فاقد هر گونه حمایت کننده اضافه هستند . د راین نوع بدنه ی تراکتور به صورت یکپارچه است.
- در تراکتورهای نیم شاسی دو تیرک یا محور طولی به دو طرف بدنه ی موتور ع محفظه ی کلاچ و یا محفظه ی جعبه دنده به وسیله ی پیچ و مهره متصل می شود.
- تراکتورهای با شاسی دارای یک قسمت حمایت کننده به نام شاسی یا قاب هستند.
ب) طبقه بندی بر اساس موارد استفاده
- تراکتورهای دو چرخ یا تیلر های موتوری که به تراکتورهای دستی نیز معروف است, دارای دو چرخ محرک است که به وسیله ی دست حمایت و هدایت می شود.
- اکسل جلویی تراکتورهای پا بلند عریض و قابل تنظیم بوده و ارتفاع آن از سطح زمین زیاد است تا بتواند عملیات وجین و سله شکنی محصولات ردیفی پا بلند , مانند نیشکر را انجام دهد.
- تراکتورهای همه کاره یا تراکتور ردیف کار , تراکتوری است که عملا برای انجام تمام کارهای مزرعه به انضمام عملیات کاشت و وجین و سله شکنی در مزارعی که اندازه ی آنها متوسط است طراحی شده است.
- یک تراکتور عمومی یا خدماتی, کم و بیش مشابه یک تراکتور چهار چرخ متداول و معمولی است. در این تراکتورها ممکن است فاصله ی بین چرخ های جلو یا چرخ های عقب ثابت یا قابل تنظیم باشد.
- در شرایطی که فاصله یبین درختان زیاد بوده و شاخه های درختان نیز بلند می باشند تقربا می توان از هر تراکتوری در باغ های میوه و بیشه زارها استفاده کرد. اما در صورتی که باغ های میوه , بیشه زارها و تاکستان ها از اهمیت بیشتری برخوردارند , بهتر است از تراکتورهای مخصوص که برای کار در این شرایط طراحی شده اند استفاده نمود. تراکتورهای باغی ممکن است از نوع چرخ دار یا زنجیری باشند.
- تراکتورهای باغچه ای یا باغی کوچک ع که به آنها تراکتورهای شاسی کوتاه نیز گفته می شود , تراکتورهای چهار چرخ کوچکی هستند که توان آنها بین حدود 8 تا 25 است بخار است. این تراکتورها برای انجام بسیاری از کارهای باغات کوچک و باغچه ها از قبیل خاک برداری , حفر گودال , برش چوب و غیره قابل استفاده هستند.
- تراکتورها ییونیورسال که به واحد توان یا تراکتور مخصوص نیز معروف است به طریقی طراحی شده است که بتواند هم تولید توان نموده و هم انواع مختلفی از ماشین های برداشت سوار, از قبیل ماشین ذرت چین , ماشین برداشت علوفه ی سیلو کردنی , کمباین و ماشین دانه کن ذرت و بعضی وسائل مخصوص را قبول و حمل کند. این نوع تراکتور نه تنها دارای خصوصیت ماشین های خودرو است بلکه دارای مزایای اقتصادی یک واحد تولید توان چند منظوره نیز هست.
- تراکتورها یصنعتی ماشین هایی هستند در اندازه و انواع مختلف که برای کارهای مخصوص صنعتی و حمل وسائل سنگین در کارخانجات , فرودگاه ها و غیره ساخته شده اند. این تراکتورها را می توان به دستگاه های بالا بر, حفاری, بارکن مکانیکی و ضمائم مشابه که روی آنها سوار می شوند مجهز نمود. در بسیاری از مواقع می توان از بعضی تراکتورهای صنعتی در کارهای کشاورزی نیز استفاده نمود.
ج) طبقه بندی بر اساس خاصیت کششی و خودرو بودن
تراکتورهای چرخ دار متمایز ترین و پیشرفته ترین نوع ماشین به خصوص جهت مقاصد کشاورزی هستند . این تراکتورها سه چرخ یا چهار چرخ ساخته می شوند.انواع تراکتورهای چهار چرخ به قرار زیر است:

برای شخم خاکهای سنگین و نیمه سنگین به عنوان یک وسیله خاک ورزی اولیه گاو آهن برگرداندار سوار شونده استفاده میشود .
- دیسکهای سبک (تاندوم و افست)
مشخصات ویژه:
- قطعات فرسایشی ادوات کشاورزی
- دیسکهای کششی چرخدار مجهز به جک تنظیم عمق می باشند.
- گلگیرهای قابل تنظیم موجب کارآیی بهتر در شرایط مرطوب است.
- یاتاقان بلبرینگهای گردگیردار در محور پره ها موجب دوام و طول عمر دستگاه می باشند.
موارد کاربرد:
- مخلوط کردن کود با خاک سطحی
- به عنوان ادوات خاک ورزی ثانویه برای شکستن کلوخهای ناشی از شخم و از بین بردن علفهای هرز و آماده سازی بستر بذر در خاکهای سبک
- بذرکار غلات سوار شونده
مشخصات ویژه:
- مقدار کاشت با توجه به نوع بذر از 0.12 کیلوگرم تا 400 کیلوگرم در هکتار قابل تنظیم است.
- مخزن بذر و شافت موزع و محفظه بذر از مواد گالوانیزه و فسمتهای متحرک بادامکها از فولاد ضد زنگ می باشد.
- مجهز به مارکر اتوماتیک، موزع های بذر فلزی شیاردار، شیار بازکن تک دیسکی
- فشار شیار بازکنها با تغییر فشار فنرها به طور منفرد و یا به طور جمعی قابل تنظیم است.
- گیربکس دستگاه مجهز به قفل مخصوص است، که فقط در هنگام جرکت به جلو عمل می کند.
موارد کاربرد:
برای کاشت انواع غلات بویژه در زمینهای آبی با سرعت کار فوق العاده
- زیرشکن و لق کننده
مشخصات ویژه:
- وجود شرخهای تنظیم عمق امکان نفوذ به عمق دلخواه با توجه به نوع خاک تا عمق 85 سانتیمر را فراهم می‌سازد.
- شاسی و ساقها برای استحکام کافی برای کار در شرایط سخت برخوردارند.
- ساخته شده از فولادهای آلیاژی مقاوم و ضد سایش
موارد کاربرد:
برای شکستن لایه سخت که در اثر چندین سال شخم در عمق معینی تشکیل شده جهت نفوذ آب و توسعه بیشتر ریشه گیاه.
- گاو آهن برگرداندار سوار شونده
مشخصات ویژه:
- قطعات فرسایشی به آسانی قابل تعویض هستند مجهز به چرخ تنظیم عمق و سیستم ایمنی پین برشی برای کار در شرایط سخت.
- شاسی مستحکم و ساده و سوکهای دو لبه و از فولاد بوردار اروپایی بادوام
- ساخته شده از آلیاژهای مقاوم
موارد کاربرد:
برای شخم خاکهای سنگین و نیمه سنگین به عنوان یک وسیله خاک ورزی اولیه
- دیسکهای سنگین
مشخصات ویژه
- وزن دیسک روی هر گروه از 72 تا 140 کیلوگرم در مدلهای مختلف انتخاب اصلح را برای شرایط متفاوت زمینی میسر می ساد.
- سیستم تنظیم افقی (تراز کننده) باعث یکنواختی عمق کار و کاهش فشار بر تراکتور است.
- مجهز به شاسی سنگین و محکم برای کار در شرایط سنگین
- تنظیم ارتفاع با جک هیدرولیک
- ردیف جلو دارای پره دیسکهای لب کنگره ای است که باعث نفوذ بهتر در خاک و خرد کردن بقایای گیاهی و کلوخها می شود.
- گلگیرها در شرایط مرطوب قابل تنظیم هستند.
- هم پوشانی کامل پره ها
موارد کاربرد:
برای خرد کردن کلوخهای ناشی از شخم و ایجاد سطح یکنواخت و آماده سازی بستر بذر همچنین به عنوان وسیله ای برای خاک ورزی اولیه یعنی دیسک بدون شخم با توجه به شرایط خاک و رطوبت آن مورد استفاده در مزارع بزرگ به ویژه کشت و صنعت ها.
- گاو آهن قلمی (چیزل پلاو) سوار شونده
مشخصات ویژه:
ساخته شده از فولاد مقاوم، قابل استفاده با تراکتورهای تا 65 تا 110 قوه اسب، مجهز به چرخ تنظیم عمق.
موارد کاربرد:
برای شخم زمینهای دیم به منظور حفظ رطوبت خاک، کاهش فرسایش و هچنین کنترل علفهای هرز در زمان آبش با نصب تیغه های پنجه غازی به جای تیغه های قلمی
- لند لولر
مشخصات ویژه:
- چرخ گردان در قسمت جلوی لولرهای سنگین با فاصله زیاد از تیغه علاوه بر تسهیل در حمل دستگاه از تاثیرات حرکات تراکتور در سطوح ناهموار به تیغه لولر و به تبع آن موج دار شدن زمین جلوگیری می کند.
- در لولرهای مجهز به جک هیدرولیک تنظیم ارتفاع تیغه به آسانی توسط راننده تراکتور انجام می شود.
- تغییر زاویه تیغه در دو جهت عمودی و افقی به سهولت قابل انجام است.
موارد کاربرد:
- تسطیح اراضی و آماده نمودن زمین برای عملیات کاشت و آبیاری
- ترمیم ناهمواریهای ناشی از وجود جوی و پشته در زمینهای آبی

کیفیت و کمیت کار گاوآهنها به میزان دقت تنظیمهای آنها بستگی دارد. اصول تنظیم در تمام گاوآهنها یکسان است وفقط ممکن است نحوه دستیابی به وضعیت تنظیم تفاوت داشته باشد. تنظیمهای اصلی گاوآهنهای برگردان دار عبارت انداز:
تنظیم عرض کار
عرض کار در گاوآهنهای برگردان دار قاعدتاٌ برابر است با فاصله عرضی بین انتهای خیش اول تا نوک تیغه خیش آخر ویا، با توجه به اینکه عرض کار تمام خیشها باید باهم برابر باشد، مساوی است با عرض کار یک خیش ضرب در تعداد آن. در عمل با توجه به اینکه ابتدای شروع کار شخم دیواره شیار قبلی است، اگر در حین شخم چرخهای سمت راست تراکتور داخل شیار بیفتند، عرض کار را می توان فاصله عرضی بین دو خطی فرض کرد که یکی از لبه داخلی چرخ سمت راست تراکتور و دیگری از نوک تیغه خیش آخر، موازی با محور طولی تراکتور رسم می شوند. افزایش عرض کل کار از این حد تا cm 5 مجاز است؛ ولی کمتر شدن آن باعث دوباره کاری خواهد شد. اگر در ضمن کار چرخهای سمت راست تراکتور داخل شیار حرکت کنند، دوشرط زیر را عملاٌ می توان برای درستی عرض کار گاوآهنهای برگردان دار چند خیش قائل شد:
الف) خطی که مماس بر لبه داخلی چرخ سمت راست عقب تراکتور موازی با محور طولی آن رسم شود از انتهای تیغه خیش اول بگذرد و یا حداکثر cm 5 با آن فاصله داشته باشد.
ب) خطوطی که از نوک هر خیش موازی با محور طولی تراکتور رسم شوند از انتهای خیش بعدی بگذرند.
فاصله صحیح بین چرخهامعمولا در کاتالوگ گاوآهن و به صورت فاصله وسط تراکتور تا دیواره داخلی چرخ عقب سمت راست بیان می شود.
در مورد تمام گاوآهنها، بخصوص انواع سوار، باید تا حد امکان شرط (الف) را با تنظیم فاصله چرخ عقب تراکتور تأمین کرد. در گاوآهنهای سوار برقراری عرض کار خیش اول و طبعاٌ تأمین شرط (ب) با تغییر زاویه قرارگیری میله عرضی عملی می شود. یعنی با گردش میله های لنگی دار (یک سرویادوسرلنگ) مخالف یا موافق عقربه ساعت. گردش میله عرضی لنگی دار ابتدا باعث تغییر زاویه استقرار گاوآهن نسبت به جهت حرکت می شود. پس از آغاز کار، با وضعیت جدید سیستم اتصال، گاوآهن نسبت به تراکتور به چپ یا راست جابه جا می شود تا خط کشش به وضعی صحیح برسد. در ضمن اگربا تنظیم فاصله چرخها و یا گردش میله عرضی موقعیت گاوآهن نسبت به دیواره شیار ( شرط الف ) درحد مطلوب تنظیم شود ، می توان از خاصیت جا به جایی کل گاوآهن روی میله عرضی استفاده کرد؛ مشروط بر اینکه پس از هر تنظیم وضعیت قرارگیری میله روی قاب کاملا تثبیت شود و این جا به جایی امتداد بازوی میانی هیدرولیک را از صفحه تقارن طولی تراکتور خارج نکند.
تنظیم عمق کار
در گاوآهنهای سوار می توان با تغییر وضعیت نسبی خیشهای جلویی و عقبی، تمایل به نفوذ در عمق بیشترو یا تمایل به خروج از خاک و تثبیت در عمق کار کمتر را ایجاد کرد. این عمل با کوتاه و بلند کردن طول بازوی میانی سیستم هیدرولیک تراکتور عملی خواهد بود؛ مشروط بر اینکه تراز طولی به هم نخورد. از این رو، این روش تغییرات نسبتاٌ اندکی را در عمق کار مجاز می داند. تغییرات بیشتر در عمق کار را می توان با تغییر وضعیت قرارگیری عمودی انتهای بازوهای پایینی هیدرولیک تراکتور نسبت به زمین، انجام داد. این تغییر وضعیت عمدتاٌ با کوتاه و بلند کردن هر دو بازوی رابط (چپ و راست) هیدرولیک ایجاد می شود. البته، پس از انجام چنین تغییراتی تراز طولی را باید دوباره برقرارکرد. در برخی از گاوآهنها امکان جا به جایی عمودی میله عرضی نسبت به قاب وجود دارد و در تنظیم عمق به کار گرفته می شود. در ضمن گاوآهنهای سوار دارای چرخی به نام "چرخ میزان" یا " چرخ تثبیت عمق" هستند که صرفاٌ برای جلوگیری از نفوذ دستگاه به عمق بیش از حد تعیین شده به کار می رود و وسیله ای برای تنظیم عمق نیست. به علاوه اکثر تراکتورهای امروزی مجهز به سیستم "کنترل با کشش" هستند که می توانند عمق کار را متناسب با مقاومت کششی خاک محدود کند.
تراز کردن
یکی از مهمترین تنظیمها برای تمام ماشینهای کشاورزی، بخصوص ابزارهای خاک ورز، داشتن حالت تراز در حین کار است. تراز بودن گاوآهنهای برگردان دار باعث می شود که فشار یکنواختی از خیش بر لایه خاک وارد شود، بار وارد شده بر همه خیشها یکسان باشد و شخم با عمق یکسان و ثابتی انجام گیرد.
گاوآهنهای را باید هم قبل از شروع کار وهم در ضمن کار در دو جهت طولی و عرضی تراز کرد تا عمق کار درتمام عرض دستگاه یکنواخت باشد. برای تشخیص تراز طولی باید در فاصله چندمتری از دستگاه وعمود بر آن (ازپهلو) چمباتمه زد و ضلعی از قاب را که شاخص طول آن است از نظر گذراند. موازی بودن طول قاب در حد دقت دید چشم، ضامن برقراری تراز طولی خواهد بود .
در عمل، با اندازه گیری عمق کار خیشهای جلویی و عقبی نیز می توان تراز طولی را کنترل کرد. اگر تراز طولی برقرار نباشد عمق کار خیشهای مختلف یکسان نخواهد بود، و به همین علت کف شیار پله پله خواهد شد.

جدول شماره 1: شخم بطریق قطعه بندی
- شخم باز ( از کنار زمین شروع کرده به وسط ختم شده )
- شخم بسته( از وسط زمین شروع شده
شخم دور را دور ( مزرعه شکل منظمی ندارد) باید شعاع دور زدن را طوری تنظیم نمود که به گاو آهن وتراکتور فشار وارد نگردد و حین دور زدن گاو اهن از زمین اصلی بیرون باشد، بدو صورت بوده :

دستور العملهای نظارت بهداشتی طیور 
با عنایت به دریافت گزارشاتی مبنی بر وقوع بیماری آنفلوانزای طیور در برخی کشورهای همسایه وبا توجه به جایگاه و نقش حمل و نقل در انتشار بیماری و پیرو بخشنامه های قبلی ، بدینوسیله دستورالعمل تکمیلی اقدامات بهداشتی در خصوص حمل و کشتار طیور در کشتارگاهها به شرح ذیل جهت اطلاع و بهره برداری ارسال می گردد.
بارگیری و حمل به کشتارگاه طیور:
1. کلیه گله های طیور پرورشی باید ظرف مدت 48 ساعت قبل از بارگیری توسط دکتر دامپزشک مسئول فنی بهداشتی مرغداری و یا کارشناسان اداره دامپزشکی محل ، مورد معاینه درمانگاهی قرار گرفته و نسبت به صدور گواهی بهداشتی جهت حمل به کشتارگاه (‌با اعتبار حداکثر 5 روز) اقدام شود.
2. کشتارطیور باید دریکی از کشتارگاههای طیور داخل استان و حتی الامکان در نزدیکترین کشتارگاه انجام پذیرد و در صورت نیاز ،‌صرفا لاشه طیور کشتار شده با رعایت ضوابط زنجیره سرد و پس از اخذ گواهی بهداشتی حمل به استان های دیگر حمل شود.
3. در صورتیکه ظرفیت کشتارگاهی موجود استان ،‌کمتر از میزان طیور عرضه شده برای کشتار باشد ، صدور مجوز حمل گله هایی که از نظر درمانگاهی سالم و بویژه فاقد نشانه های درمانگاهی بیماریهای ویروسی واگیر از جمله گامبورو ، ‌نیوکاسل و انفلوانزا میباشند، ‌با رعایت سایر ضوابط بهداشتی حمل طیور زنده و هماهنگی با اداره کل دامپزشکی استان مقصد جهت کشتار در نزدیکترین کشتارگاه مجاز یکی از استان های همجوار بلامانع خواهد بود. بدیهی است کشتار کلیه گله های مادر و تخمگذار( در پایان دوره ) باید در یکی از کشتارگاههای طیور داخل استان انجام پذیرد.
4. از هر محموله طیور کشتاری متعلق به مرغداریهایی که دردوره پرورش با تلفات بیش از 10 درصد به کشتارگاه فرستاده می شوند باید پیش از بارگیری ، جهت انجام آزمایش های سرولوژیک به تعداد 15 نمونه خون تهیه شود.
تخلیه طیور در کشتارگاه :
1. گواهی حمل بهداشتی کلیه محموله های طیور کشتاری باید هنگام ورود به کشتارگاه کنترل گردد و بازرسی بهداشتی پیش از کشتار در مورد کلیه محموله ها انجام پذیرد.
2. خودروها و قفس های ویژه حمل طیور کشتاری باید قبل از هر بار بارگیری و بعد از هر بار تخلیه ،‌بطور کامل شستشو و (‌ترجیحا با استفاده از ضد عفونی کننده های دارای پایه پراکسید ،‌ ترکیبات چهارتایی آمونیوم ، ید - با رقت توصیه شده ) ضد عفونی ‌گردند . کنترل منظم فراهم و کارامد بودن امکانات لازم برای انجام فرایند فوق در کشتارگاههایطیور استان ضروری می باشد.
تبصره : از ادامه فعالیت کشتارگاههای طیور فاقد امکانات فوق بایستی در اسرع وقت جلوگیری بعمل آید.
3. گواهی نظارت بر شستشو و ضد عفونی کامیونهای حمل طیور ( برابر فرم نمونه که به پیوست می باشد ) جهت خروج این کامیونها از کشتارگاه و مراجعه به واحد مرغداری برای بارگیری مجدد با مهر و امضاء مسئول فنی بهداشتی کشتارگاه ضروری است.یک نسخه از گواهی صادره باید در کشتارگاه (نزد مسئول فنی بهداشتی ) بایگانی شود . در صورت حمل بین استانی طیور ، ارائه این گواهی به اداره دامپزشکی مبدا ، برای دریافت گواهی بهداشتی حمل الزامی می باشد.
4. خودروهای حمل طیور کشتاری باید دارای مشخصات زیر باشند :
4-1)کلیه سطوح اتاق حمل کاملا قابل شستشو و ضدعفونی باشد.
4-2) در هنگام حمل طیور، ‌مجهز به پوشش مناسب مانند پرده های مشبک برزنتی بوده،‌تهویه مناسب فراهم باشد.
بازرسی بهداشتی
مسول فنی بهداشتی کشتارگاه موظف است :
1. در صورت برخورد با محموله مظنون به آنفلوانزا در بازرسی بهداشتی ، کلیه طیور با علایم بالینی مشکوک و همچنین لاشه های مظنون به بیماری آنفلوانزا باید ضبط و پس از معدوم نمودن به شیوه مناسب سوزانیده شود.
2. در صورت مشاهده مورد فوق، خط کشتار باید متوقف شده و پس از شستشو و ضدعفونی مجدد و رعایت سایر دستورالعملهای بهداشتی نسبت به کشتار طیور باقیمانده اقدام گردد یا کشتار موارد مظنون در پایان کشتار روزانه صورت گرفته و متعاقبا نسبت به شستشو و ضدعفونی کامل اقدام شود. همچنین ادامه فعالیت کشتارگاه، منوط به اخذ مجوز کشتار از اداره دامپزشکی محل می باشد که در صورت انجام کامل و دقیق شستشو و ضد عفونی کشتارگاه صادر خواهد شد .

مزایای مدیریت کیفیت در تغذیه طیور
مدیریت نمونه برداری یکی از عناصر کلیدی درمدیریت ریسک و کیفیت به شمار می آید. برنامه های مورد استفاده بیشتر باید بر مقدار و تنوع اقلام مورد استفاده نمونه داشته و یا اینکه به خطر مواد آلاینده بیشترین اهمیت را بدهند.
روندهای نمونه برداری، روندهای روتین روزانه و بر نامه های آموزشی کارکنان باید در تطابق با یکدیگر قرار داشته باشند تا در هزینه ها صرفه جویی شده ونتایج مطمئنی به دست آورده شوند.
مقدمه:
کیفیت اقلام و مواد از تاثیر مستقیمی بر میزان سودآوری تولیدات حیوانی برخوردار می باشد و ویژگی های فیزیکی یا بیولوژیکی اقلام مورد تغذیه بر کیفیت تغذیه نهایی حیوانات تاثیر گذارده و از این روی بر راندمان مثبت یا منفی آنها تاثیر گذار می باشند. تاثیرات مالی و اقتصادی نه تنها بر تولیدات حیوانی، بلکه بر کارهای مربوط به آسیاب مواد غذایی نیز تاثیر می گذارند. مواد غذایی مورد استفاده برای تغذیه حیوانات، بخشی از زنجیره غذایی به شمار می آیند. تحلیل های پیشگیری از خطر و روندهای HACCP امروزه بخشی از سیستم های کنترلی در حفظ تولید زنجیره های غذایی به شمار می آیند. این امر در زمینه سیستم های کنترل کیفیت برای اقلام موادغذایی نیز صحیح به نظر می رسد. ماک 2000 گزارش نموده است که بهترین عملکرد حیوانات و بالاترین میزان سودآوری و تولید آنها تا حد بسیار زیادی به کیفیت مواد تغذیه ای بستگی خواهد داشت . این مطلب در رابطه با مواد گیاهی سرشار از پروتئین و یا محصولات جانبی حیوانی که دارای ترکیبات مغذی مختلفی مستند نیز صادق می باشد. استفاده از دانه های نسل جدید، شیوه های کشاورزی، شرایط زیست محیطی و فن آوری های فرآوری، منجر به بروز تغییرات گسترده ای در ترکیب مواد خام و محصولات جانبی شده اند از این روی، هر یک از اقلام غذایی مورد استفاده از سهام بسیار زیادی در کیفیت تغذیه نهایی برخوردار می باشند. یکی از مسائل مالی بسیار مهم در برنامه های کنترل کیفی، اتخاذ تصمیم در رابطه با نوع قسمت های سودآور و نحوه بسیاری از نمونه برداری های مورد تحلیل می باشند. طراحی صحیح وبرنامه ریزی های آزمایشی باید به ارزیابی تمامی فاکتورهایی بپردازند که در میزان تنوع مواد غذایی دارای نقش می باشند. در اینجا لازم است تا سهم هر یک از اقلام غذایی دخیل در ایجاد تنوع تعیین شده و تاثیرات اقتصادی آنها بر رژیم نهایی، مشخص گردیده شود.
دراینجا باید به خاطر داشته باشیم که برای افزایش میزان سودآوری انجام سرمایه گذاری لازم، ضروری می باشد. باید به خاطر داشته باشیم که هر یک از روندهای نمونه برداری در یک آسیاب مواد غذایی مورد استفاده قرار داده می شوند و قبل از اتخاذ یک شیوه نمونه برداری به صورت منظم با هر شخص باید اقلام غذایی مورد استفاده را نیز تحلیل نماید و سپس مهمترین یا ضروری ترین اطلاعات در روندهای تصمیم گیری را مورد استفاده قرار دهید. حتی با وجود استانداردها و مهارت های حرفه ای موجود در ابزارهای تحلیلی نیز به وجود افراد آموزش دیده نیاز بوده واطلاعات تحلیلی به دست آمده هرگز بهتر از نمونه ای که مورد تحلیل قرار داده می شود، نخواهند بود. بنابراین، در برنامه های کنترل کیفیت، روندهای نمونه برداری از بیشترین اولویت ها برخوردارند و داده ها و اطلاعات به دست امده در رابطه با میزان و حجم یک ماده غذایی خاص باید تا حد امکان بی طرفانه بوده و از مزیت اطمینان بالایی برخوردار باشند.
روندهای نمونه برداری پایه:
کیفیت اقلام مورد استفاده یکی از پایه هایی است که رژیم غذایی حیوانات بر مبنای آن استوار می باشد. انجام نمونه برداری های صحیح و روندهای ارزیابی نمونه ها، مدیران تولید و متخصصان تغذیه را قادر می سازد تا به آگاهی های لازم در رابطه با کیفیت یک حجم زیاد از مواد غذایی وارد شده دست پیدا کنند. وجود حجم بیشتری از نمونه های تحلیل شده لزوما به معنای افزایش ضریب اطمینان نخواهد بود. زیرا هر یک از اقلام غذایی دارای هزینه های زیادی بوده و حتی با وجود NIRS قبل از تصمیم گیری در رابطه با نحوه تحلیل نمونه ها برای بیان بهترین ارزش غذایی آنها چندین سوال مختلف باید پاسخ داده شوند. برای تعیین تعداد اقلام نمونه برداری مورد تحلیل در آزمایشگاه چندین معیار باید مدنظر قرار داده شوند. این معیارها عبارتند از:
میزان اهمیت اقلام مورد استفاده درمخلوط نهای به چه اندازه می باشد؟
تغذیه در رژیم نهایی از چه اهمیتی برخوردار می باشد؟
برای جمع آوری و تحلیل نمونه ها از اقلام غذایی به چقدر زمان نیاز می باشد؟
آیا با تحلیل نمونه های بیشتر، دقت روندها تحلیلی افزایش می یابند؟
آیا با توجه به شرایط فعلی تولید این روندها امکان پذیر می باشند؟
تنوع تغذیه ای برای کدامیک از گونه های حیوانی و در چه شرایط سنی اعمال می شود؟
بنابراین نمونه برداری فرایندی می باشد که در آن مقدار مناسبی از اقلام غذایی برای تست یک حجم بزرگتر به گونه ای برداشته می شوند که نسبت به سهم فاکتورهای مورد آزمایش در حجم کلی محصول ونمونه های به دست آمده، در حد مشابهی قرار داشته باشند. روندهای نمونه برداری نه تنها تصویر جامعی از ترکیب موادخام ارائه می دهند، بلکه اطلاعات لازم در رابطه با نحوه مدیریت، حمل ونقل و نگهداری صحیح را نیز ارائه می کنند. به طور کلی روند نمونه برداری باید به گونه ای انجام شود که مبین ویژگی های کلی محصول بوده باشد. نمونه ها را می توان از بخش های خوب یا به اقلام غذایی انتخاب نمود. روشهای صحیح نمونه برداری متضمن حصول ارزیابی های صحیح در رابطه با کیفیت اقلام مورد بررسی می باشند. در هر زمان، نمونه برداری با روندهای مشابهی انجام شده و معیارهای قانونی لازم بر ای نمونه برداری، در تمام زمانها رعایت می شوند.
ابزارهای نمونه برداری:
ابزارهای مناسب برای انجام نمونه برداری، مقدار صحیح نمونه ها از هر حجم محصول را با توجه به روش بارگیری و حمل ونقل آنها، انتخاب می کنند. در زمان استفاده از یک روند نمونه برداری دستی با یک پروب، حداکثر تا عمق 2 متری مواد قابل دستیابی می باشند این یکی از ابزارهای متعارف درنمونه برداری می باشد کارکنانی که انجام نمونه برداری های دستی را بر عهده می گیرند باید دقت زیادی به خرج دهند زیرا در بسیاری از موارد به سبب خستگی فرد و یا روش اتخاذ شده برای نمونه برداری با دقت لازم برای انجام کار مبذول داشته نمی شود. یک پروب دستی را باید به صورت عمودی به درون مواد خام وارده نموده و به همین شیوه آنرا خارج کرده تا منفذهای پروب به طور پر شده باشند. قبل از زمان بالا کشیدن، پروب باید بسته شده ونمونه ها در یک ظرف کاملا تمیز قرار داده شده باشند. این پروب ها در هر نوبت 400 گرم از مواد تست را جمع آوری می کنند. نمونه گیر پلیکان نیز تنها ابزار مجاز برای نمونه برداری های نهایی شناخته شده است. تعداد زیادی از ابزارهای نمونه برداری خود کار نیز وجود دارند و انتخاب ابزار نمونه برداری صحیح تصمیمی است که با توجه به معیارهای زیر باید اتخاذ گردیده شود:
نوع مواد و جداسازی آنها، نوع نقاله یا جریانی که نمونه ها را حرکت می دهد، ویژگی های خاص مواد، حجم ذرات، تراکم، میزان غبار، حال چسبندگی و ... .

انتخاب زمین
جهت انتخاب زمین مناسب برای اجرا بایستی مواردی از قبیل: در دسترس بودن امکانات رفاهی مانند جاده های ارتباطی مناسب، نزدیکی برق، آب و ... را مد نظر قرار داد و حتی الامکان سعی نمود تا زمین مورد نظر به گونه ای انتخاب گردد که سرمایه گذار جهت آماده سازی آن و تهیه امکانات کمترین هزینه را متحمل گردد.ضمن اینکه مکان مورد نظر بایستی دارای حداقل ضوابط جهاد کشاورزی جهت اجرای پروژه باشد که برخی از این ضوابط عبارت اند از:
الف) داشتن حداقل فاصله یک کیلومتر با مراکز نگهداری دام و ماکیان گوشتی
ب) داشتن حداقل فاصله دو کیلومتر با مراکز نگهداری دام و ماکیان داشتی
ج) داشتن حداقل فاصله دو الی سه کیلومتری با مناطق مسکونی و مواردی از این قبیل که جهت احراز استعلام مثبت و صدور اجازه فعالیت از سوی سازمانهای ذیربط لازم می باشد.
طراحی ساختمانها
جهت نگهداری و پرورش مرغ عموماٌ سالنهای بسته ای در نظر گرفته می شوند که در طراحی آنها می توان شیوه های گوناگونی را به کار گرفت. هم اکنون یکی از رایج ترین مدلهای طراحی وساخت سالنهای مرغداری، سالنهای بدون پنجره یا اصطلاحا window less می باشند که در این نوع ساختمان کمترین میزان پنجره بکار رفته و معمولا هواکشهای بسیار بزرگ به همراه پدهائی که در دیواره های جانبی قرار می گیرند وظیفه تامین هوای مورد نیاز را بعهده دارند.
از لحاظ بهداشتی و کنترلهای دیگر نیز این نوع ساختمانها قابل کنترل تر می باشند. به هر حال صرفنظر از نوع طراحی های انجام گرفته موارد دیگری نیز در نوع ساخت و سازها دخالت دارند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره داشت:
نوع مصالح در دسترس
نوع اقلیم و آب و هوای منطقه*
طول مدت فصل گرما و سرما*
میزان رطوبت*
و مواردی از این قبیل که هرکدام به نوبه خود تاثیر به سزائی را در نوع طراحی و ساخت بناها خواهند داشت.
اقدامات لازم قبل ورود جوجه
رمز موفقیت پرورش طیور گوشتی، اجرای یک برنامه مدیریتی مشخص و موثر قبل از ورود جوجه‌ها به فارم و طی دوران پرورش است. از آنجا که اجرای برنامه های تغذیه ای و بهداشتی در فارمهای چند سنی مشکل است بهتر آن است که از روش یکباره پر و یکباره خالی استفاده شود. جهت دستیابی به نتایج بهتر رعایت مسائل زیر پیش از ورود جوجه ها ضروری است:
به‌منظور حفاظت از گله‌ها در مقابل بیماریها از نظافت و ضد عفونی شدن صحیح و کافی تجهیزات سالن و محوطه اطراف سالنها مطمئن شوید.
بستر در محوطه مادرهای مصنوعی باید هم سطح و یکنواخت باشد. بستر ناهموار ایجاد درجه حرارت غیر یکنواخت در کف سالن نموده و باعث مخفی شدن جوجه‌ها در بین پوشال بستر و یا در زیر دانخوریها و آبخوریها و محروم شدن از آب و دان در مرحله رشد می‌شود.
سعی کنید که هر سالن را با جوجه مربوط به یک گله مادر پر نمائید، اگر این کار عملی نیست حداقل هر سالن را با جوجه‌های مربوط به گله‌های مادر همسن پر نمائید. این امر رقابت بین طیور را کاهش می‌دهد.
زمان رسیدن جوجه به فارم را مشخص نموده و برای دریافت جوجه آمادگی کامل داشته باشید.
هیترها را کنترل و از صحت کار آنها مطمئن شوید و با توجه به وضعیت هوای محیط 24 تا 36 ساعت قبل از ورود جوجه آنها را روشن نمائید. در این صورت قبل از ورود جوجه بستر کاملا گرم و درجه حرارت هوای سالن مناسب پذیرش جوجه می‌باشد.
ضمن جلوگیری از وزش هوا از وجود هوای کافی داخل سالن بخصوص زمانی که از حرارت مستقیم استفاده می‌کنید مطمئن شوید.
بازاء هر 1000 قطعه جوجه در محدوده مادرهای مصنوعی 10ـ8 عدد آبخوری آویز ثابت و 6 عدد آبخوری کمکی کوچک کله قندی و یا پلاستیکی، یعنی جمعاً 16ـ14 عدد آبخوری در نظر گرفته شود. این آبخوریها قبل از جوجه‌ریزی بایستی با آب تمیز پر شده و درجه حرارت آب آبخوریها باید حدود 15ـ10 درجه سانتیگراد باشد. همچنین در سیستم آبخوری نیپل نیز بایستی از آبخوریهای کمکی استفاده شود.
اضافه کردن مولتی ویتامین در چند روز اول به آب آشامیدنی مفید می‌باشد. زیرا ممکن است ویتامین موجود در دان بعلت گرما کاهش یافته باشد.
ایجاد فضای اضافی جهت تغذیه در چند روز اول لازم می‌باشد. حداقل 20% از فضای مادرهای مصنوعی در روی بستر با صفحات مقوائی و یا کفی کارتن پوشانده شود و در آنها همیشه مقدار کمی دان تازه وجود داشته باشد. در این صورت همواره طیور به دان دسترسی خواهند داشت. بلافاصله قبل از ورود جوجه به سالن دانخوریها را پر نمائید.
شروع تغذیه بایستی با دان کرامبل با اندازه مناسب و بدون گرد و پودر دان باشد.
دانخوریها و آبخوریها را مستقیماً زیر و یا خیلی نزدیک به مادرهای مصنوعی ندهید تا طیور براحتی بتوانند در اطراف آنها حرکت نمایند.
با استفاده از دماسنجی که بتواند حداقل و حداکثر درجه حرارت را نشان دهد، درجه حرارت محوطه مادرهای مصنوعی و درجه حرارت سالن را کنترل نمائید.

- منقار متقاطع:
الف- حمل و نقل نامناسب
ب- تغذیه نامناسب گله مادر
ج- وراثت
د- دمای بالا در ستر
ه- چرخش نامناسب
و- وراثت
- فقدان چشم:
الف- حرارت بسیار بالا از روز هفتم تا سیزدهم
ب- حمل و نقل نامناسب تخم مرغ
ج- تغذیه نامناسب گله مادر
د- وراثت
- بسته بودن چشم ها:
الف- حرارت بالا در هچر
ب- رطوبت پایین در هچر
- مفصل خرگوشی قرمز رنگ:
الف- مدت زمان طولانی از زمان نوک زدن به پوسته تا خروج کامل از آن به دلیل ضعف جنین
ب- کمبودهای ویتامینی
ج- پوسته ضخیم
د- رطوبت بالا در ستر
ه- حرارت پایین در ستر
- امعاء و احشاء خارج از بدن
الف- حرارت بالای ستر
ب- وراثت
- تورم سر و پشت گردن (Exudative diathesis):
الف - به دلیل افزایش نفوذپذیری مویرگی
ب - کمبودهای تغذیه ای (ویتامین E و یا سلنیوم)
- ناف باز، خیس و بدبو:
الف- آلودگی
ب- حرارت پایین در ستر
ج- رطوبت بالا
د- تهویه ناکافی

الف.ضوابط بهداشتی جایگاه پرندگان گوشتی
1.رعایت ضوابط نظام دامداری در تاسیس مرغداری الزامی است؛
2.زمین محل ساخت مرغداری باید در جاهایی در نظر گرفته شود که از نظر زیست جوندگان ( انواع موش ) عاری یا بسیار کم و محدود باشد؛
3.وجود حصار در اطراف سالن ها و دیگر تاسیسات، به منظور جلوگیری از ورود حیوانات و افراد متفرقه الزامی است؛
4.وجود حوضچه های ضدعفونی در ورودی های مجموعه مرغداری و در صورت چند سنی بودن، در ورودی تاسیسات هر گله نیز الزامی است. در صورت وجود کارخانه تهیه خوراک در مرغداری، وجود حوضچه ضدعفونی در ابتدای ورودی آن نیز ضروری است؛
5.ساخت دفتر اداری و سرویس های بهداشتی در ابتدای ورودی مرغداری الزامی است؛
6.اتاق مناسب برای ضدعفونی کالاهای لازم واحد، در ابتدای ورودی در نظر گرفته شود؛
7.فاصله بین سالن ها بین 10 تا 15 متر و فاصله سالن ها از حصار اطراف حداقل به اندازه عرض سالن ها باشد و کمتر از 12 متر نباشد؛
8.ساخت پارکینگ در خارج از محوطه مرغداری، به منظور جلوگیری از ورود خودروهای متفرقه ضروری است؛
9.سطوح داخلی و خارجی همه سالن ها و تاسیسات باید شستشو پذیر و قابل ضدعفونی بوده، همچنین تا ارتفاع مناسب قابل سوراندن باشد؛
10.به منظور جلوگیری از ورود پرندگان، نصب توری بر روی همه پنجره ها و منافذ ورود و خروج هوای سالن های مرغداری و دیگر تاسیسات الزامی است؛
11.سالن ها و دیگر تاسیسات باید به نحوی ساخته شود که از نفوذ جوندگان و دیگر حیوانات جلوگیری کند؛
12.محوطه مرغداری ( بین سالن ها و اطراف سالن های پرورش ) تا شعاع 12 متری باید شستشو پذیر و قابل ضدعفونی و شعله دادن باشد؛
13.محوطه مرغداری باید نقاط کور و کنترل ناپذیر نداشته باشد و از هرگونه تاسیسات اضافی و ضایعات ( وسایل مستعمل و فرسوده ) عاری باشد؛
14.باید در فاصله 3 تا 5 متری از حصار دور تا دور مرغداری چند ردیف درختکاری شود، منوط به اینکه فاصله 12 متر فضای قابل شستشو از آخرین سالن رعایت شده باشد؛
15.در مجتمع های بزرگ مرغداری ( چند سنی ) بین مزرعه ها، درختکاری انبوه یا جنگل کاری شود؛
16.آب مصرفی:
16,1.منابع آب بهداشتی باید کافی و قابل تامین باشد؛
16,2.منابع آب شبکه آبرسانی درون مرغداری ( هوایی و زمینی ) نفوذ ناپذیر باشد؛
16,3.منابع آب شبکه آبرسانی کنترل پذیر، شستشو پذیر، قابل لایروبی و ضدعفونی باشد؛
17.چاه فاضلاب و چاه تلفات باید دارای موقعیت مناسب و فاصله لازم از منابع آب و شبکه آبرسانی باشد؛
18.مرغداری باید دارای شبکه برق رسانی کافی برای سالن ها و دیگر تاسیسات باشد؛ علاوه بر این، وجود موتور برق اضطراری در واحدهایی که از شبکه های برق رسانی استفاده می کنند نیز ضروری است؛
19.کوره لاشه سوز و چاه تلفات غیرقابل دسترس حیوانات باشد و با در نظر گرفتن جهت وزش باد در دورترین نقطه از سالن ها احداث شود، به نحوی که در بهداشت منطقه و واحد مرغداری تاثیر منفی نداشته باشد؛
20.اتاق کالبد گشایی به تناسب ظرفیت هر مزرعه در محل مناسب و نزدیک به محل دفع تلفات تاسیس شود و شستشوپذیر و قابل ضدعفونی کردن باشد؛
21.واحد مرغداری باید دارای منابع سوخت کافی با ظرفیت مناسب باشد و منابع مذکور در جوار حصار مرغداری تعبیه شود، به نحوی که برای تخلیه سوخت، به ورود وسیله نقلیه به مرغداری نیاز نباشد؛

نگارنده این مقاله اذعان می نماید در سالی که برای دیگران سال ناامید کننده ای بود وی دارای شرایط مناسبی از باروری و میزان بالای جوجه در آوری بود و موقعیت آن را داشت تا برخی از آخرین شیوه های به کار رفته در صنعت طیور تجاری که شانس جوجه در آوری را افزایش می دهد را مطالعه نماید. وی سعی دارد در این مقاله اطلاعات کلی در خصوص نحوه افزایش میزان جوجه درآوری در اختیار پرورش دهندگان طیور قرار دهد . اولین و مهمترین مورد برای مرغ های تخمگذار ، قبل ، در طی و پس از تخمگذاری آن است که مکمل های ویتامینی و پروبیوتیک فراهم شود . چه مکمل های ویتامین قبل و در زمان تخمگذاری باعث می شود تا واقعاً میزان جوجه درآوری مرغ ها بالا رود بنابراین پرورش دهندگان باید سعی نمایند تا در تمام طول دوره برای مرغ یک لانه پاکیزه مهیا کنند . در صورت امکان تخم مرغ ها را 3 بار در روز جمع آوری نموده و از شستن آن ها خود داری نمایند . شستن تخم مرغ ها سبب می شود لایه محافظ آن (کوتیکول یا bloom ) از روی سطح تخم مرغ برداشته شود . این لایه راه طبیعی محافظت تخم مرغ از ورود باکتری ها است و از تبخیر سریع رطوبت و co2 از تخم مرغ جلوگیری می کند.
دمای تخم مرغ در زمانی که مرغ روی آن می خوابد ، تقریباً 105 درجه فارنهایت می باشد . هنگامی که تخم مرغ سرد می شود ، داخل آن خلاء ایجاد می شود و به راحتی تمام باکتری هایی که در تماس با تخم مرغ هستند ، به درون آن مکیده می شوند . اگر شما تخم مرغ ها را 2 ساعت پس از تخمگذاری بشویید ، بیش از آن که کار مفیدی انجام داده باشید ، با از بین بردن لایه محافظ به آن ها صدمه وارد کرده اید . هیچ ماده ضدعفونی کننده ای بر باکتری هایی که از منافذ پوسته عبور کرده اند و به داخل آن راه یافته اند ، اثر نخواهد کرد. هم چنین تخم مرغ در بدون وجود لایه محافظ پوسته حساسیت بیشتری برای آلودگی با باکتری های جدید خواهد داشت .
تخم مرغهایی که به شدت با مواد بستر آلوده شده اند باید حذف نمود و آن هایی را که آلودگی کمتری دارند ، باید توسط یک حوله کاغذی پاک نمود . به هیچ وجه از کاغذ سمباده استفاده نکنید زیرا آنها هم باعث از بین رفتن کوتیکول و ورود باکتری به تخم مرغ می شود . برای کسانی که به شدت نگران ضد عفونی کردن تخم مرغها یشان هستند دستور کار به این صورت می باشد : تمام تخم مرغها را توسط یک مایع ضد عفونی کننده ـ اکسین ارجحیت دارد ـ که با آب گرمتری نسبت به تخم مرغ ها مخلوط شده ، ضد عفونی کنید . شما باید تخم ها را در عرض 2-1 ساعت پس از تخمگذاری اسپری نمایید در غیراینصورت وقت خود را تلف کرده اید . سپس اجازه دهید تا آن ها با جریان هوا خشک شوند و هیچ چیز به آن ها نمالید . تخم مرغ های بارور خود را در انبار نگهداری قرار دهید . آن هایی که کمتر از 7 روز انبار می شوند در دمای 65-60 درجه فارنهایت و آن هایی که بیش از 7 روز نگهداری می شوند را در دمای 55 درجه فارنهایت قرار دهید . تخم مرغها را منجمد نکنید . قرار دادن تخم مرغ ها در این محدوده دمایی از رشد جنین جلوگیری می کند که این موضوع مورد نظر ما است . چنانچه دما به اندازه ای گرم باشد که جنین پیش از انکوباسیون شروع به رشد نماید، اغلب هنگام انتقال به انکوباتور جنین ها می میرند. اگر تخم مرغ ها را بیش از 10 روز انبار می کنید باید آنها را به صورتی در سینی ها بگذارید که انتهای پهن رو به بالا باشد